تصمیم گیری هندآف آگاه به زمینه در شبکه های بی سیم مبتنی بر چارچوب mih

تنوع شبکه های بی سیم و رایانش فراگیر، تنوع روز افزون کاربردها، و کاهش سطح پوشش ایستگاه ها به دلیل بالابردن ظرفیت شبکه و کاهش اثرات زیست محیطی، اهمیت توجه به مسأله ی هندآف را بیشتر کرده است. تصمیم گیری هندآف در شبکه های نسل جدید یکی از مهم ترین مسائلی است که باید با هدف فراهم کردن بهترین اتصال در راستای تأمین رضایت کاربر صورت پذیرد. روش های تصمیم گیری آگاه به زمینه با استفاده از دانش وسیع در مورد شبکه، کاربر، کاربردها و گره سیار و همچنین بکار بردن روش های تصمیم گیری هوشمندتر برای تعیین زمان و مقصد هندآف، همین هدف را دنبال می کنند. اما عدم توجه کافی به کاربر و همچنین سربار سیگنالینگ و پیچیدگی بالا در جمع آوری و مدیریت دانش زمینه باعث شده است تا این روش ها کارایی لازم را نداشته باشند. اگر چه در چند سال اخیر بر اهمیت کیفیت تجربه (qoe) کاربر در ارتباط با شبکه تأکید می شود، اما چگونگی استفاده از آن در جنبه های مختلف شبکه مانند تصمیم گیری هندآف به عنوان یک مسأله پیش رو مطرح است. در این تحقیق، کیفیت دریافت کاربر (upq) به عنوان پارامتر جدیدی در تصمیم گیری زمان و مقصد هندآف وارد شده است. این پارامتر به صورت ضمنی وضعیت اطلاعات مختلف زمینه اعم از وضعیت کیفیت سرویس شبکه، مشخصات ابزار ارتباطی، نیازهای کاربرد و کاربر، شرایط محیطی کاربر و حتی شرایط روحی و روانشناختی کاربر را منعکس می کند. در این تحقیق، یک مدل برای تصمیم گیری هندآف متمرکز و یک مدل برای تصمیم گیری هندآف کنترل شده توسط گره سیار ارائه شده است که از افت upq به عنوان محرکی برای تشخیص لزوم هندآف استفاده می کنند. استفاده از upq در این مدل ها باعث می شود تا تصمیم گیرنده نیاز به آگاهی لحظه ای از تغییرات زمینه ی پویای شبکه نداشته باشد و از سربار سیگنالینگ کاسته شود. اما هنوز دسترسی به اطلاعات زمینه ی سمت شبکه هنگام انتخاب مقصد هندآف در این دو مدل اجتناب ناپذیر است. آگاهی به موقع از کیفیت سرویس شبکه های دسترسی از جمله ی عوامل موثر در بهبود کیفیت تصمیم گیری هندآف و بهبود کیفیت دریافت کاربر است که در کارهای پیشین به خوبی مورد توجه قرار نگرفته است. از نوآوری های مطرح شده در این راستا، ارائه ی ایده ی آگاهی از هندآف برای جمع آوری اطلاعات پویای شبکه (hancg) است. بر این اساس، توسعه ی چارچوب هندآف مستقل از رسانه (mih) برای استفاده در مدل تصمیم گیری هندآف متمرکز و همچنین توسعه ی آن به منظور ارائه ی اطلاعات پویا توسط سرور اطلاعات mih پیشنهاد شده است. بررسی تحلیلی این روش ها و مقایسه ی آن با روش های قبلی نشان می دهد که سربار سیگنالینگ و تأخیر دسترسی به اطلاعات زمینه با استفاده از روش پیشنهادی کاهش می یابد. استفاده از معماری مبتنی بر سیاست برای توصیف و نمایش دانش زمینه و ارائه ی الگوریتم های مناسب برای تصمیم گیری مبتنی بر سیاست، از دیگر نوآوری های مطرح در این دو مدل است. الگوریتم های ارائه شده برای ارزیابی و انتخاب نقطه ی اتصال (poa) مقصد، امکان توجه همزمان به نیازمندی ها و ترجیحات کاربر، کاربرد و ابزار ارتباطی را فراهم می آورند. ارزیابی مدل های پیشنهادی به کمک شبیه سازی انجام شده است که ترافیک چندرسانه ای به دلیل قابلیت ارزیابی خودکار upq در این شبیه سازی ها به صورت خاص مورد توجه قرار گرفته است. نتایج شبیه سازی این مدل ها نشان می دهد که upq در مقایسه با روش ناآگاه از زمینه و روش های آگاه به زمینه ی مرسوم بهبود می یابد. همچنین مدلی برای استفاده ی جامع تر از upq پیشنهاد گردیده است که این پارامتر را نه تنها در تشخیص لزوم هندآف که در انتخاب مقصد هندآف نیز مورد استفاده قرار می دهد. به دلیل حذف کامل نیاز به اطلاعات پویای شبکه، این مدل به حداقل سربار سیگنالینگ نیاز دارد و همچنین توصیف مستقیم نیاز ها و ترجیحات کاربر و کاربرد و آگاهی مستقیم از مشخصات ابزار ارتباطی لازم نخواهد بود. همچنین بر خلاف روش های آگاه به زمینه ی مرسوم، مدل پیشنهادی قادر است به صورت ضمنی رفتار حرکتی کاربران را فراگرفته و در انتخاب مقصد هندآف دخیل کند. نتایج شبیه سازی این مدل نیز نشان می دهد که با فرض رفتار با قاعده ی کاربران، مدل پیشنهادی می تواند پس از تکرار کافی به تصمیم مناسب همگرا شود و کیفیت دریافت مطلوب را به ارمغان آورد. نتایج حاصل شده از این تحقیق، اهمیت و ارزش حرکت به سمت رویکرد آگاهی از qoe در تصمیم گیری هندآف و دیگر جنبه های تصمیم گیری و پیکربندی شبکه را نشان می دهد.